تلقیح داخل رحمی (IUI)

تلیقیح داخلی رحم یا IUI چیست؟

تلقیح داخل رحمی (IUI) روشی است که در آن اسپرم متحرک پردازش شده و متمرکز مستقیماً در حفره رحم قرار می گیرد. لقاح داخل واژینال یک جایگزین کم هزینه برای IUI است که گاهی اوقات توسط زوج هایی که قادر به داشتن رابطه جنسی واژینال نیستند، استفاده می‌شود. استفاده از تلقیح داخل رحمی (IUI) بر این فرضیه استوار است که قرار دادن تعداد زیادی اسپرم در بالا در دستگاه تناسلی، احتمال لقاح را افزایش می دهد. حداقل شرایط لازم برای انجام این روش تخمک گذاری در چرخه IUI، باز بودن حداقل یک لوله فالوپ، تلقیح با تعداد کافی اسپرم متحرک، و عدم وجود مستند یا مشکوک عفونت فعال دهانه رحم، داخل رحمی یا لگنی است. ‏IUI در زوج هایی که دارای برخی از انواع اختلالات شدید جنسی (مانند واژینیسموس شدید، اختلال عملکرد انزال) یا ناقل بیماری های مقاربتی هستند (مانند ویروس نقص ایمنی انسانی [HIV]، هپاتیت) مفید است. برای فاکتور دهانه رحم یا ناباروری خفیف عامل مردانه، IUI به اسپرم اجازه می دهد تا عوامل مشکل زای گردن رحم را دور بزند، بنابراین تعداد اسپرم هایی که به حفره رحم (و تخمک) دسترسی پیدا می کنند افزایش می یابد. تصور می شود برای زنانی که تحت القای تخمک گذاری قرار می گیرند، از جمله آنهایی که ناباروری غیرقابل توضیح دارند یا اندومتریوز حداقل یا خفیف دارند، زمانی که IUI به عنوان یک روش کمکی به جای مقاربت طبیعی به موقع استفاده می شود، میزان بارداری بیشتر باشد. در این زوج ها، IUI اغلب به عنوان یک مداخله متوسط ​​و مقرون به صرفه قبل از اقدام به لقاح آزمایشگاهی (IVF) استفاده می شود. میزان بارداری بعد از IUI به عوامل مردانه، زنانه و عوامل فنی بستگی دارد. تلقیح داخل رحمی (IUI) معمولاً با اسپرم تازه از همسر انجام می شود. آی یو آی با اسپرم اهدایی که فریز شده است قابل انجام است از آقایان می‌خواهیم که صبح‌ها پس از دو یا سه روز پرهیز جنسی، یک نمونه منی تولید کنند . نمونه در یک اتاق خصوصی که برای این منظور در آزمایشگاه تعیین شده است، تولید می شود. کل انزال در یک فنجان استریل جمع آوری می شود تا خطر عفونت رحم از آلاینده ها به حداقل برسد. توصیه می کنیم از روان کننده ها اجتناب کنید، زیرا بیشتر آنها برای اسپرم سمی هستند. در صورت نیاز به روان کننده، به ایشان توصیه می‌کنیم که از تماس بین روان کننده و کاپ جلوگیری کند. جدا کردن اسپرم در انزال از ترشحات پروستات غنی از پروستاگلاندین و مایع منی بسیار مهم است، که می تواند باعث گرفتگی رحم و به ندرت، آنافیلاکسی، زمانی که مستقیماً در حفره رحم قرار می گیرد، شود. علاوه بر این، آماده سازی اسپرم، تعداد اسپرم های متحرک را برای تلقیح به حداکثر می رساند. تخمک را می توان تا 24 ساعت پس از تخمک گذاری بارور کرد. اسپرم ها حداکثر تا 48 ساعت پس از ورود به دستگاه تناسلی زن قادر به لقاح هستند. زمان بندی تلقیح داخل رحمی (IUI) بر اساس امکانات بیمارستان، راحتی برای بیمار، کادر پزشکی، هزینه‌ها انجام می‌شود . بیمار می‌تواند پس از تلقیح فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد. افزایش رطوبت واژن بعد از عمل به دلیل شل شدن و آبکی مخاط دهانه رحم است، به این معنی نیست که نمونه اسپرم خارج شده است. بیماران باید در این مورد اطمینان داشته باشند. گرفتگی یا ناراحتی شکم ممکن است رخ دهد. در صورت درخواست بیمار، استامینوفن را پیشنهاد می کنیم. خونریزی خفیف یا لکه بینی نیز ممکن است رخ دهد. در صورت تمایل بیماران ممکن است بعد از IUI رابطه جنسی داشته باشند. با این حال، بیمارانی که ناراحتی لگنی به دلیل بزرگ شدن تخمدان ناشی از کلومیفن یا گنادوتروپین دارند، باید از نزدیکی خودداری کنند. دو هفته پس از IUI تست بارداری ادراری یا سرمی انجام می شود. اگر بیمار گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) را برای تحریک تخمک گذاری دریافت کرده باشد، ممکن است تا 12 روز پس از تزریق مثبت بماند. عوارض – عفونت دستگاه تناسلی فوقانی یک عارضه نادر است. سندرم تحریک بیش از حد تخمدان از عوارض القای تخمک گذاری است، اما معمولاً فقط در چرخه های (hCG) یا (GnRH) مشاهده می شود. به ندرت در زنان تحت درمان با کلومیفن سیترات رخ می دهد. خطر ابتلا به حاملگی چندقلویی ، با استفاده از IUI پس از مصرف گنادوتروپین ها به طور قابل توجهی افزایش می یابد. خطر ابتلا به کلومیفن سیترات بسیار پایین تر است.